روش طراحی بهینه‌ی چند موضوعی یکی از مدرن‌ترین شیوه‌های طراحی سیستمی در دنیا به حساب می‌آید که طی دو دهه‌ی گذشته در طراحی سیستم‌های پیچیده مانند سیستم‌های هوافضایی، اقبال و کاربردهای فراوانی پیدا نموده است. پس از تأسیس آزمایشگاه طراحی بهینه چند موضوعی MDO (Multidisciplinary Design Optimization) در سال ۱۳۸۰، به مرور زمان و با کسب موفقیت در انجام پروژه‌های پژوهشی با رویکرد طراحی بهینه‌سازی چند موضوعی، این آزمایشگاه از طرف وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در سال ۱۳۸۹ به یک مرکز پژوهشی فضایی که طیف گسترده‌تری از فعالیت‌های سیستمی را پوشش می‌داد ارتقا یافت. از زمان تأسیس این مرکز پژوهشی، پروژه‌های علمی-تحقیقاتی متعددی در زمینه‌ی طراحی بهینه و بهینه‌سازی سیستم‌ها، هدایت، کنترل پرواز و همچنین طراحی سنسورهای ناوبری دقیق مورد استفاده در ماهواره‌ها و فضاپیماها در آن به انجام رسید. در سال ۱۳۹۲، پس از ارزیابی و تأیید فعالیت‌ها، این مرکز توسط وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، به پژوهشکده‌ طراحی سامانه‌های فضایی که دارای سه گروه پژوهشی بود ارتقا یافت. این پژوهشکده در سال ۱۴۰۲ با تمرکز فعالیت‌های خود در حوزه‌ی کاربرد الگوریتم‌های هوشمند و تصویب دانشگاه، به پژوهشکده کنترل و ناوبری هوشمند تغییر نام یافت و با سه گروه پژوهشی جدید به فعالیت خود ادامه می‌دهد.

حوزه های فعالیت

طراحی سامانه های فضایی و ماهواره برها

پایگاه های پرتاب فضایی

سیستم های پیشرانش و اجزای آن ها

آزمایشگاه ها و تجهیزات تست زیر سیستم ها و سیستم های پیش رانش

قابلیت اطمینان و مهندسی سیستم